تاثیر الگوی توانمندسازی خانواده محور بر کیفیت زندگی کودکان سن مدرسه مبتلا به آسم

  مقدمه: آسم شایع‌ترین بیماری مزمن دوران کودکی است که بر کیفیت زندگی بیماران و خانواده‌های آن ها تاثیر می‌گذارد. این پژوهش با هدف تعیین تاثیر الگوی توانمندسازی خانواده‌محور بر کیفیت زندگی کودکان سن مدرسه مبتلا به آسم انجام شد.  مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعۀ نیمه‌تجربی است که 172 کودک 12-6 ساله مبتلا به آسم به صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و بر‌اساس مراجعه به کلینیک آسم و آلرژی بیمارستان افضلی پور کرمان به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. ابزار گردآوری داده‌ها شامل پرسشنامه اطلاعات جمیت شناسی و "پرسشنامه کیفیت زندگی کودکان مبتلا به آسم" “PAQLQ: Pediatric Asthma Quality of Life Questionnaire”  بود. روایی محتوای ابزار با نظر سنجی از 10 نفر از صاحب نظران و پایایی با استفاده از ضریب آلفا کرونباخ (80/0) مورد تایید قرار گرفت. الگوی توانمندسازی شامل 4 مرحله (افزایش دانش، خودکارآمدی، عزت نفس و ارزشیابی) از طریق بحث گروهی، نمایش و مشارکت آموزشی برای گروه مداخله اجرا و پرسشنامه‌ها قبل و بعد از مداخله تکمیل گردیدند. برای تحلیل داده‌ها از SPSS نسخه 16 استفاده شد.   یافته ها: قبل از مداخله دو گروه مداخله و کنترل از نظر متغیرهای جمعیت شناسی و میانگین نمرات کیفیت زندگی همسان شدند. اختلاف معناداری بعد از مداخله از نظر میانگین نمرات کیفیت زندگی مختص آسم بین دو گروه مشاهده گردید (05/0P<). بعلاوه، قبل و بعد از مداخله در گروه مداخله از نظر نمرات کیفیت زندگی تفاوت معناداری (001/0P<) مشاهده شد.   نتیجه‌گیری: اجرای الگوی توانمندسازی خانواده‌محور در افزایش کیفیت زندگی کودکان سن مدرسه مبتلا به آسم در ابعاد مختلف نشانه‌های جسمی، محدودیت فعالیت و عملکرد عاطفی موثر بود. لذا پیشنهاد می‌شود برای سایر بیماری‌ها نیز اجرا شود.